Day 17 ฮ้อบมิจัง

ผมตื่นขึ้นมาและเดินเข้าไปส่วนในของถ้ำ พวกผู้หญิงที่ถูกจับทั้งหมดตายแล้ว พอมองดูแล้วพวกเธอได้ดื่มยาพิษเข้าไปและจากไปอย่างสงบราวกับว่ากำลังหลับอยู่ ยังเป็นปริศนาแก่ทุกคน ว่าพวกเธอดืมยาพิษตายได้ยังไง ในฐานะที่ผมเป็นคนไปแจ้งปู่ก๊อบลินด้วยตัวเอง ผมก็เลยเก็บขวดเปล่าขนาดเล็กที่วางไว้ใกล้กับพวกเธอไว้ในถุงแขวนเอวของผม ปู่ก๊อบลิน รีบวิ่งไปดูด้วยร่างกายที่ปวกเปียก และที่เห็นด้านหน้าคือ ศพทารกก๊อบลินตัวน้อยๆที่ไหลออกมาจากครรถ์ของสาวสวยคนหนึ่ง ปู่ก๊อบลินร้องไห้เสียใจอย่างขมขื่น แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไร

สำหรับศพของหญิงสาว ผมอาสาทำหน้าที่รับผิดชอบเอง และมันคงน่าเสียดายถ้าหากปล่อยไว้ให้พวกสัตว์ป่ากินเป็นอาหาร ผมจึงตัดสินใจที่จะเผาศพพวกเธอ สำหรับสิ่งตอบแทนผมเอาเป็นหัวใจ กระเพาะอาหาร ทรวงอกและมดลูก ตั้งแต่ที่ผมได้ความสามารถ [Pyrokinesis ควบคุมไฟ] ดูเหมือนมันยังไม่ดีพอที่จะใช้เผาพวกเธอทั้งหมด ผมจึงรวบรวมพวก [Oily Grass (หญ้าจำพวกติดไฟง่าย)] เพื่อเพิ่มความร้อนให้เพียงพอต่อการเผาศพ

หลังจากที่ผมใช้ [Pyrokinesis]จุดไฟ ผมสวดภาวนาให้พวกเธอมีความสุขในโลกข้างหน้าท่ามกลางเสาเปลวไฟที่ลุกโชติช่วง

นโม อามิตา พุทธ

ในหมู่หญิงสาว ดูเหมือนจะมีทักษะของนักผจญภัยค่อนข้างมาก กลุ่มนี้ดูเหมือนจะเป็นกลุ่มแรงงานที่แข็งแกร่งพอสมควร แต่พวกกลับทำได้แค่มองดูคนอ่อนแอถูกจับมา

ความสามารถ [Human Language ภาษามนุษย์] เรียนรู้แล้ว

ความสามารถ [Continental Letter Deciphering ถอดความตัวอักษร] เรียนรู้แล้ว

ความสามารถ [Mental Mapping การทำแผนที่] เรียนรู้แล้ว

ความสามารถ [Job-Magician อาชีพนักเวทย์] เรียนรู้แล้ว

ความสามารถ [Job-Light Swordsman นักดาบ] เรียนรู้แล้ว

ความสามารถ [Job-Druid ฤาษี] เรียนรู้แล้ว

ความสามารถ [Job-Craftsman ช่างฝีมือ] เรียนรู้แล้ว

มันเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับผมที่จะชอบเรียนความสามารถอะไรใหม่ๆ หลังจากจบการซ้อมในช่วงเช้า ผมไม่มีอารมณ์จะออกไปล่าสัตว์ผมเลยกะจะบอกให้ก๊อบคิจิและก๊อบมิจังออกไปสองคน
ส่วนวันนี้ ผมก็พยายามสร้างโล่ ชุดเกราะ และดาบจากวัตถุดิบที่สะสมมา
เมื่อเร็วๆนี้ งานฝีมือเหล่านี้ดันกลายเป็นงานอดิเรกของผมไปซะแล้ว อาาห์
ดูเหมือนความสามารถ [Job-Craftsman ช่างฝีมือ] ที่ผมเพิ่งได้รับมาจะมีประโยชน์เลยทันที เยี่ยมไปเลย ผมคงต้องสร้างออกมาจำนวนเยอะๆไว้ก่อน ความสามารถนี้สื่อเป็นนัยๆว่าผมจะแก้ไขข้อผิดพลาดได้ดีขึ้น

พอพูดถึงมัน การสร้างโล่และชุดเกราะนั้นประสบความสำเร็จไปได้ด้วยดี
แต่การสร้างดาบซักเล่มนึงนั้นผมจะล้มเหลวซะเป็นส่วนใหญ่
สำหรับมื้ออาหารของผม ก๊อบคิจิและก๊อบมิจังจะแบ่งให้จากส่วนที่พวกเขาล่าได้รวมถึงส่วนแบ่งที่ได้รับมาจากเมื่อวานนี้ด้วย
อ๊ะ อาจจะสายไปซักเล็กน้อย แต่วันนี้ ก๊อบมิจัง ได้กลายเป็น ฮ้อบก๊อบลินแล้วนะ

เธอดูเป็นสาวน้อยน่ารักขึ้นแต่ก็ยังดูน่ากลัว แตกต่างจากเมื่อตอนเธอยังเป็นก๊อบลินจนน่าทึ่งไปเลย เพราะอุปกรณ์ของเธอตอนนี้มันเล็กเกินไปผมจึงนำชุดเก่าของผมให้เธอสวมไปก่อน
เธอแสดงออกถึงความสุขเล็กน้อย ในขณะที่สวมดูแล้วไม่ค่อยสบายใจนิดๆ
ก็แหงล่ะขนาดตัวของผมใหญ่กว่าเธออีก ดังนั้นผมจึงตัดสินใจทำชุดให้กับเธอใหม่ในวันถัดมา

ความจริงแล้ว ผมมีความสุขนะถ้าได้ทำวันนี้ แต่ดูเหมือนมันจะมีเวลาไม่พอ...




แปลโดย : Shiba Inu