Day 26 บุกเหมืองออร์ค

เช้ามาถึง ก๊อบเอะจังได้กลายเป็น ฮ้อบก๊อบลิน ต้องขอแสดงความยินดีกับเธอด้วย ผมให้ของขวัญแก่เธอเป็นเครื่องประดับที่ทำจากเขี้ยวสัตว์

เมื่อการฝึกทักษะต่อสู้จบลง ผมเรียกก๊อบลินทุกคนมารวมตัวกันและบอกว่าวันนี้จะเป็นวันออกล่า อย่างไรก็ตามในเวลานี้ทุกๆคนสามารถยืนได้ด้วยลำแข้งของตัวเองแล้ว

พวกคนที่อ่อนอยู่ก็ยังใช้เขากระต่าย,โล่ที่ทำจากเปลือกแข็ง และชุดที่คลุมด้วยเศษผ้า หลังจาก 10 นาทีผ่านไปทุกคนมารวมตัวกันบริเวณหน้าถ้ำ
แผนในครั้งนี้คือการยกระดับของทุกคนและเพิ่มความสามารถของตัวผมเอง ผมตัดสินใจที่จะมุ่งโจมตีเหมืองของพวกออร์ค
พวกเราไม่ได้มีความแค้นอะไรกับออร์คหรอกนะ เพียงแค่ที่ทำไปทั้งหมดก็เพื่อความอยู่รอดของพวกเราเอง

ดังนั้นเราจะฆ่า ฆ่าและกินพวกมัน

และผลของการต่อสู้ก็ออกมา กลุ่มของพวกเรามีแค่คนที่ได้รับบาดเจ็บแต่ไม่มีใครเสียชีวิต ส่วนพวกออร์คในเหมืองทั้งหมดตายเรียบรวมถึงผู้นำของมันและนักรบคนอื่นๆ

เหตุผลหลักของการฝึกนี้ไม่ได้มุ่งเน้นเพียงแค่การโจมตีอย่างเดียว แต่รวมถึงการป้องกันตัวด้วย เพราะเหตุนี้การฝึกของผมจึงดู ดุดัน เด็ดขาด และซ้อมพวกเขาอย่างไม่หยุดยั้ง

นั่นจึงเป็นเหตุผลที่การป้องกันของพวกเขาสูงขึ้น แม้ว่าผู้นำออร์คจะมีศักยภาพในการต่อสู้มากแค่ไหน แต่ถ้ามาเจอกับเส้นใยก๊อบลินของผมแล้วล่ะก็มันก็ไม่ต่างอะไรกับหมูถูกเชือด

อะไรนะ ? ขี้ขลาดงั้นหรอ ? ผมไม่เห็นด้วยหรอกนะ ตามธรรมชาติในโลกนี้มันไม่ใช่ปัญหาอะไรเลย ถ้าหากคุณตายคุณก็จบ มันก็แค่นั้น ดังนั้นมันไม่ทำให้คุณขี้ขลาดหรอกถ้าคุณรอดคุณก็คือผู้ชนะ

ผู้ชนะเท่านั้นที่จะได้รับการตัดสินใจว่าอะไรเป็นสิ่งถูกอะไรเป็นสิ่งผิด เพื่อที่จะทำให้ผมเป็นผู้ชนะตลอด ผมจึงต้องทำให้หัวใจของตัวเองเสมือนเหล็กกล้าเพื่อปกปิดความอ่อนแอ

หลังจากการต่อสู้จบลง เรานั่งบดสมุนไพร  [Healing Grass] ที่นำมาด้วยแล้วนำไปแช่ผ้าที่ชุบน้ำจากนั้นก็นำไปรักษาแผลให้พวกเขา มันดูเป็นการรักษาที่ง่ายมากแต่น่าแปลกใจกับประสิทธิภาพอันยอดเยี่ยมของมัน
สำหรับคนที่มีบาดแผลร้ายแรง ผมจะใช้ทักษะของ [Job - Druid] เพื่อรักษาบาดแผลให้พวกเขา ผมคิดว่าเวทมนต์ของผมอาจจะมีประโยชน์ดังนั้น ผมจึงพยายามลองด้วยหลายๆวิธีเพื่อใช้งานมัน

แม้ว่าแขนบางคนจะถูกสับจนเกือบขาด ด้วยทักษะของผมมันก็เป็นไปได้ที่จะกลับมาเชื่อมต่อกันอีกครั้งเพียงแต่ต้องใช้เวลาบ้างเล็กน้อย คุณอาจจะรู้สึกไม่สบายใจในขณะนี้แต่ถ้าเทียบกับการที่ต้องเสียแขนไปนี่คุ้มค่ามากเลยนะ
ย้ายแขนกลับมาต่อใหม่เหมือนเดิมหลังจากฟื้นฟูสภาพแล้ว ผมต้องบอกเลยว่าทักษะการรักษานี้เป็นอะไรที่น่าตื่นตาตื่นใจมากๆ 

ผมรู้สึกขอบคุณจากใจจริงๆที่มีความสามารถแบบนี้ เพราะถ้าผมไม่ได้ความสามารถรักษามาจากผู้หญิงทีเป็น Druid
ตัวเลขผู้รอดชีวิตคงเพิ่มตามจำนวนกระพิบตาของผมแน่นอน
หลังจากที่ผมฝึกให้พวกเขา ผมเริ่มมองพวกเขาเป็นเหมือนลูกน้องและเหล่าลูกศิษย์ ดังนั้นถ้าหากพวกเขาต้องการความช่วยเหลือ ผมก็พร้อมจะช่วยเหลือพวกเขา

ขณะที่ผมกำลังทำการรักษาพยาบาลอยู่ ก๊อบคิจิและคนอื่นๆที่ไม่ได้รับบาดเจ็บ วิ่งรวบรวมพวกออร์คและอุปกรณ์ของพวกมัน เมื่อผมทำการรักษาเสร็จสิ้นผมจึงเข้าไปดูพวกอุปกรณ์
ดูเหมือนว่าง้าวของผู้นำออร์คถูกเสริมด้วยวัสดุเวทมนตร์ ดังนั้นมันจึงคมอย่างไม่น่าเชื่อ ขนาดมันพอเหมาะกับผมพอดีดังนั้นผมจึงตัดสินใจที่จะนำมาเป็นอาวุธใหม่ของผม
ดาบนั้นยอดเยี่ยมอยู่แล้ว แต่ผมใช้มันมานาน ที่นี่มีอาวุธอื่นๆอีกมากมาย
ทุกคนได้รับอาวุธที่ดีขึ้น พวกก๊อบลินระดับต่ำเปลี่ยนจากเขากระต่ายเป็นดาบสั้นซึ่งมันสร้างความแตกต่างได้อย่างมาก

นอกจากนี้ภายในเหมืองยังมีหินอัคคีและหินสายอัสนีอีกเป็นจำนวนมาก นอกจากนี้ยังมี หินวายุ หินพสุธา ที่ผมยังไม่ได้กินและยังมีแร่ชนิดอื่นๆที่ยังไม่ถูกค้นพบอยู่อีก

หลังจากนั้นพวกเราทำการถอดข้าวของพวกออร์คออก และรวมตัวกันเพื่อกินเนื้อแสนอร่อยของพวกมัน สำหรับสมาชิกระดับสูงจะได้รับอาหารมากขึ้นตามลำดับ

ส่วนพวก หัวหน้าออร์ค และออร์คที่ใช้เวทมนตร์ได้ หรือตัวอื่นๆที่เป็นกำลังรบหลัก จะต้องมาจบลงในท้องของผม

ความสามารถ [Rallying Cry การชุมนุม] เรียนรู้แล้ว.

ความสามารถ [Improved Digestion การย่อยอาหารดีขึ้น] เรียนรู้แล้ว.

ความสามารถ [Halberd Proficiency ความชำนาญการใช้ง้าว] เรียนรู้แล้ว.

ในขณะที่ทุกคนดื่มด่ำกับบาร์บีคิวออร์ค มีผมคนเดียวที่นั่งกินหินอัคคี หินอัสนี และหินวารี ร่วมกับหินวายุและหินพสุธาที่ได้มาใหม่เป็นของว่าง

ความสามารถ [Aero Master ควบคุมลม] เรียนรู้แล้ว.

ความสามารถ [Storm Tolerance ต้านทานธาตุลม] เรียนรู้แล้ว.

ความสามารถ [Earth Control ควบคุมดิน] เรียนรู้แล้ว.

ความสามารถ [Earth Tolerance ต้านทานธาตุดิน] เรียนรู้แล้ว.


แต่ที่สำคัญกว่านั้นงานปาร์ตี้บาร์บีคิวออร์ค เป็นที่น่าพอใจสำหรับผม

เนื้อออร์คมีรสชาติที่แปลกประหลาดพื้นผิวของมันทำให้ผมรู้สึกเหมือนกำลังกินหมูคุณภาพสูงและปริมาณขนาดนี้ทำให้พวกเรารู้สึกว่ากินมันได้ไม่มีที่สิ้นสุด 

มันทำให้ผมคิดถึงข้าวหุงสุกๆและเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งผมคิดถึงเบียร์ยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด ผมพลาดมากๆที่แบกมันมาไม่ได้ ตั้งแต่ผมกลับชาติมาเกิดใหม่ผมยังไม่ได้เมาเลยซักครั้ง
มันทำให้ผมคิดว่าชีวิตที่แล้ว ระหว่างทางกลับบ้านหลังจากซื้อเบียร์ แล้วผมก็ถูกแทงโดยอาโออิ ผมเริ่มสงสัยว่าทั้งหมดที่เกิดขึ้นมันเป็นเพราะไอเจ้าเบียร์พวกนี้ และเช่นเดียวกันมันทำให้ผมอยากได้เจ้าพวกนี้มากขึ้นไปอีก..

หลังจากงานปาร์ตี้เลิกลา พวกเราก็กลับไปนอนที่ถ้ำก่อนที่ทุกอย่างจะเข้าสู่ความมืดยามค่ำคืน.....




แปลโดย : Shiba Inu