Day 36 วันสบายๆ

สิ่งที่แปลกไปกว่าวันปกติก็คือ ลูกสมุนของผม 5 ตนกลายเป็นฮ็อบก็อบลิน

ผมได้ให้ของขวัญพวกเขาเป็นระลึกถึงการเลื่อนขั้นในครั้งนี้

เนื่องจากพวกเขาพึ่งจะเปลี่ยนเป็นฮ็อบก็อบลินได้ไม่นานผมจึงให้พวกเขาไปทดสอบความสามารถของตนเองกันก่อน

โว้ววว ผมเรียกให้ทุกคนออกมาทำการฝึกฝนและก็เป็นเช่นเคยทุกคนที่ฝึกกับผมมีสภาพไม่ต่างอะไรจากซากศพเลย แรงจูงใจหายไปไหนกันหมดนะ

ผมได้มีการจัดแข่งขันหลังที่มีก็อบลินกลายเป็นฮ็อบก็อบลิน ซึ่งผมใช้ความสามารถให้น้อยที่สุดเท่าที่จะน้อยได้ เพียงผมต่อยเบาๆก็สามารถทำให้ก็อบลินตายได้เลยทีเดียว ยังดีที่ผมสามารถรักษาพวกเขาได้ทัน

ก็อบคิจิคุง ติดอาวุธครบมือชุดเกราะของเขาแต่ก็ไม่สามารถต้านทานแรงของผมได้เมื่อผมต่อยไปยังโล่คอหอยทมิฬ ที่โล่เกิดรอยบุ๋มเป็นรูปหมัดของผมอย่างเห็นได้ชัด

ดังนั้น ผมจึงหยุดการจัดอันดับไว้เพียงเท่านี้

แต่ในครั้งต่อไปที่ผมจะจัดขึ้น จะเป็นการต่อสู้ตัวต่อตัว ซึ่งผู้ชนะสามารถสั่งอะไรผู้แพ้ได้หนึ่งอย่าง

ช่วงบ่ายผมยังคงสร้างชุดเกราะที่เริ่มทำขึ้นไปบ้างแล้วเมื่อวานนี้

ผมเห็นก็อบคิจิคุงกำลังจะออกไปล่าผมรู้สึกไม่สบายใจที่เห็นเขาออกไปคนเดียวจึงได้สั่งให้เหล่า ฮ็อบก็อบลินที่พึ่งจะเปลี่ยนเร็วๆนี้ ออกตามเขาไปด้วยเพื่อที่จะได้หาประสบการณ์และคอยช่วยเหลือเขาอีกแรง

ก็อบมิจังและฮ็อบชาโต้ มีความสามารถที่คล้ายๆกัน ผมจึงได้ให้พวกเขาออกล่าและให้มีลูกน้องใต้บังคับบัญชา คนละ 4 คน เพื่อที่จะได้ฝึกการเป็นผู้นำและการทำงานเป็นทีม

ส่วนฮ็อบเซย์ ก็ได้นั่งอยู่ข้างๆดูผมกำลังทำชุดใหม่ ผมได้บอกให้เธอเอาหนังสือที่เธอเอาของผมไปมาคืน แต่ดูเหมือนเธอจะไม่ได้สนใจกับคำพูดของผมเลย 

ก็อบเอะจัง ก็ทำเหมือนเช่นเคยเข้าไปขุดเพื่อหาหินวิญญาณแต่เมื่อเธอเจอหินวิญญาณจำนวนมาก มันจึงทำห้เธอเริ่มขุดอย่างบ้าคลั่ง

ส่วนแม่สาวผมแดงก็เริ่มฝึกกับพวกก็อบลินรุ่นเก่าด้วยดาบไม้ เธอฝึกอบรบรุ่นเก่าเพื่อที่จะไม่ให้ต้องโดนทิ้งไว้ข้างหลังรุ่นของผม จริงๆแม่สาวผมแดงเป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่งใช้ได้ทีเดียว

ขณะที่ผมพักจากการทำชุดใหม่นั้น ผมก็ได้เอาเวลาไปแวะหาสาวๆคนอื่นบ้าง ผมไปเยี่ยมแม่สาวทำอุปกรณ์เพื่อจะดูว่าอุปกรณ์ของผมทำไปถึงไหนแล้ว ผมคิดไม่ผิดจริงๆที่ให้พวกเธอได้ทำหน้าที่ของตัวเอง

จากนั้นผมก็ได้ไปหาพี่น้องฝาแฝดและได้สอนทำอาหารแบบง่ายๆให้เธอ แล้วผมก็ได้ไปหาแม่สาวนักเล่นแร่แปรธาตุและก็ช่วยกันคิดค้นยาตัวใหม่ขึ้น

ในหนึ่งวันมันช่างเป็นเวลาที่แสนจะยาวนานจริงๆ